samobójczy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌsãmɔˈbujʧ̑ɨ], AS: [sãmobui ̯čy], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) dotyczący samobójstwa lub samobójcy, mający na celu samobójstwo^[1]

(1.2) grożący niebezpieczeństwem, bardzo śmiały, ryzykowny^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	samobójczy		samobójcza	samobójcze	samobójczy	samobójcze
dopełniacz	samobójczego		samobójczej	samobójczego	samobójczych
celownik	samobójczemu		samobójczej	samobójczemu	samobójczym
biernik	samobójczego	samobójczy	samobójczą	samobójcze	samobójczych	samobójcze
narzędnik	samobójczym		samobójczą	samobójczym	samobójczymi
miejscownik	samobójczym		samobójczej	samobójczym	samobójczych
wołacz	samobójczy		samobójcza	samobójcze	samobójczy	samobójcze
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) myśli samobójcze • śmierć samobójcza

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zabójczy

(1.2) ryzykowny

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. samobójca m, samobójczyni ż, samobójstwo n, samobój m

przym. przedsamobójczy

przysł. samobójczo

związki frazeologiczne:

gol samobójczy • bramka samobójcza

etymologia:

pol. sam + -o- + -bójczy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) suicidal
• baskijski: (1.1) suizida
• białoruski: (1.1) самагубны; (1.2) самагубны
• czeski: (1.1) sebevražedný
• duński: (1.1) selvmorderisk; (1.2) selvmorderisk
• hiszpański: (1.1) suicida; (1.2) suicida, arriesgado
• niemiecki: (1.1) selbstmörderisch
• rosyjski: (1.1) самоубийственный; (1.2) самоубийственный
• słowacki: (1.1) samovražedný
• ukraiński: (1.1) самогубний, самовбивчий
• włoski: (1.1) suicida; (1.2) suicida

źródła: