samobójca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌsãmɔˈbujʦ̑a], AS: [sãmobui ̯ca], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba próbująca zabić samą siebie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	samobójca	samobójcy
dopełniacz	samobójcy	samobójców
celownik	samobójcy	samobójcom
biernik	samobójcę	samobójców
narzędnik	samobójcą	samobójcami
miejscownik	samobójcy	samobójcach
wołacz	samobójco	samobójcy

przykłady:

(1.1) Zamach terrorystyczny przeprowadziło dwóch samobójców.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. samobójstwo n

forma żeńska samobójczyni

przym. samobójczy

przysł. samobójczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. samo- + -bójca

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) suicide
• baskijski: (1.1) suizida
• białoruski: (1.1) самазабойца m, самагубец m
• bułgarski: (1.1) самоубиец m
• chiński standardowy: (1.1) 自殺者 (zishazhe)
• chorwacki: (1.1) samoubojica m
• czeski: (1.1) sebevrah m
• duński: (1.1) selvmorder w
• estoński: (1.1) enesetapja
• fiński: (1.1) itsemurhaaja
• francuski: (1.1) suicidé m
• hiszpański: (1.1) suicida m
• japoński: (1.1) 自殺者 (jisatsusha)
• jidysz: (1.1) זעלבסטמערדער m (zelbstmerder)
• kaszubski: (1.1) sãzabijca m, sãzabijôcz m
• koreański: (1.1) 자살
• litewski: (1.1) savižudis m
• łotewski: (1.1) pašnāvnieks m
• niderlandzki: (1.1) zelfmoordenaar m
• niemiecki: (1.1) Suizident m, Selbstmörder m
• norweski (bokmål): (1.1) selvmorder m
• nowogrecki: (1.1) αυτόχειρας m (aftócheiras)
• portugalski: (1.1) suicida m
• rosyjski: (1.1) самоубийца m
• rumuński: (1.1) sinucigaș m
• słowacki: (1.1) samovrah m
• słoweński: (1.1) samomorilec m
• szwedzki: (1.1) självmördare w
• turecki: (1.1) müntehir
• ukraiński: (1.1) самогубець m, самогубця m, самовбивець m, самовбивця m
• węgierski: (1.1) öngyilkos
• wietnamski: (1.1) người tự tử
• włoski: (1.1) suicida m

źródła: