rozbitek (język polski)
rozbitkowie (1.1)
- wymowa:
- IPA: [rɔzˈbʲitɛk], AS: [rozbʹitek], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba ocalała z katastrofy statku; zob. też rozbitek (osoba) w Wikipedii
- (1.2) przen. ktoś, kogo spotkała katastrofa życiowa
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D. lm od: rozbitka
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rozbitek rozbitkowie dopełniacz rozbitka rozbitków celownik rozbitkowi rozbitkom biernik rozbitka rozbitków narzędnik rozbitkiem rozbitkami miejscownik rozbitku rozbitkach wołacz rozbitku rozbitkowie depr. M. i W. lm: (te) rozbitki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rozbijanie n, rozbicie n, rozbitka ż, rozbitki nmos
- czas. rozbijać ndk., rozbić dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) castaway; (1.2) castaway
- bułgarski: (1.1) корабокрушенец m
- francuski: (1.1) naufragé m; (1.2) épave ż
- hiszpański: (1.1) náufrago m
- niemiecki: (1.1) Schiffbrüchiger m
- nowogrecki: (1.1) ναυαγός m/ż
- włoski: (1.1) naufrago m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.