rogo (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) pytać[1]
- (1.2) prosić[1]
- odmiana:
- (1.1-2) rog|ō, rogāre, rogāvī, rogātum (koniugacja I)
- przykłady:
- (1.1) Si me rogaverit, respondebo.[2] → Jeśli mnie zapyta, odpowiem.
- (1.2) Iulia fratrem rogat ut se adiuvet.[3] → Julia prosi brata, by jej pomógł.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- 1 2 Słownik łacińsko-polski, opr. Kazimierz Kumaniecki, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 1997, ISBN 8371951523.
- ↑ Robin M. Griffin , Ed Phinney, A Student's Latin Grammar. Cambridge Latin Course, 1992, s. 30, ISBN 978-0521385879
- ↑ Hans Henning Ørberg, Lingua Latina per se illustrata. Pars I. Familia Romana. Exercitia Latina I, Focus Publishing, 2005, s. 121, ISBN 978-1-58510-212-9.
rogo (język włoski)
- wymowa:
- IPA: /ˈrɔ.go/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) stos (do spalenia)
- (1.2) stos, spalenie na stosie
- (1.3) przen. słup ognia, pożar
- (1.4) przen. książk. śmierć
- odmiana:
- (1.1-4) lp rogo; lm roghi
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) condannare al rogo → skazać na stos • mandare la strega al rogo → wysłać czarownicę na stos
- synonimy:
- (1.1) pira
- (1.3) incendio
- (1.4) morte
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. rogus
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.