reinkarnacja (język polski)
reinkarnacja (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌrɛjĩŋkarˈnaʦ̑ʲja], AS: [rei ̯ĩŋkarnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • epenteza i ̯ • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rel. pogląd, według którego dusza po śmierci wciela się w nowy byt fizyczny; zob. też reinkarnacja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik reinkarnacja dopełniacz reinkarnacji celownik reinkarnacji biernik reinkarnację narzędnik reinkarnacją miejscownik reinkarnacji wołacz reinkarnacjo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) metempsychoza, transmigracja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. karnizm mrz, reinkarnacjonizm m, karnacja ż
- przym. reinkarnacyjny
- przysł. reinkarnacyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) reincarnation
- arabski: (1.1) تناسخ
- czeski: (1.1) reinkarnace
- esperanto: (1.1) reenkarniĝo
- fiński: (1.1) jälleensyntyminen, sielunvaellus
- francuski: (1.1) réincarnation ż
- hiszpański: (1.1) reencarnación ż
- interlingua: (1.1) reincarnation
- islandzki: (1.1) endurholdgun, endurfæðing
- kataloński: (1.1) reencarnació ż
- koreański: (1.1) 환생 (還生)
- norweski (bokmål): (1.1) reinkarnasjon
- nowogrecki: (1.1) μετενσάρκωση ż, μετεμψύχωση ż
- portugalski: (1.1) reencarnação
- rosyjski: (1.1) реинкарнация ż
- serbski: (1.1) реинкарнација, препорађање
- szwedzki: (1.1) själavandring w, reinkarnation w
- włoski: (1.1) reincarnazione
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.