pytający (język polski)
- wymowa:
- IPA: /pɨ.taˈjɔn.t͡sɨ/
-
- znaczenia:
przymiotnik
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) ims. przymiotnikowy czynny m od: pytać
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik pytający pytająca pytające pytający pytające dopełniacz pytającego pytającej pytającego pytających celownik pytającemu pytającej pytającemu pytającym biernik pytającego pytający pytającą pytające pytających pytające narzędnik pytającym pytającą pytającym pytającymi miejscownik pytającym pytającej pytającym pytających wołacz pytający pytająca pytające pytający pytające - (2.1) zob. pytać
- przykłady:
- (1.1) Towarzyszący Aurelii chłopiec też uniósł głowę i z uwagą przyjrzał się Gabrieli, po czym lekko się skłonił i przeniósł pytające spojrzenie na Aurelię[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zdanie pytające
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) niepytający
- (2.1) niepytający
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przysł. pytająco
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) questioning
- rosyjski: (1.1) вопросительный
- źródła:
- ↑ Hasło „pytający” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Małgorzata Musierowicz, Dziecko piątku, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.