przesądność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co przesądne; cecha tych, którzy są przesądni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przesądność przesądności dopełniacz przesądności przesądności celownik przesądności przesądnościom biernik przesądność przesądności narzędnik przesądnością przesądnościami miejscownik przesądności przesądnościach wołacz przesądności przesądności - przykłady:
- (1.1) Nie cierpiała tej jego przesądności, wyprowadzała ją z równowagi.
- składnia:
- (1.1) przesądność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zabobonność
- antonimy:
- (1.1) nieprzesądność
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przesąd mrz
- przym. przesądny
- przysł. przesądnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. przesądny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) суеверност ż
- źródła:
- ↑
Hasło „przesądność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.