przekładnik (język polski)

wymowa:

IPA: [pʃɛˈkwadʲɲik], AS: [pšeku̯adʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) elektr. transformator służący do zamiany poziomu napięcia (przekładnik napięciowy) lub prądu (przekładnik prądowy) elektrycznego do mniejszego poziomu, używany do celów automatyki, pomiarów, rozliczeń itp.

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przekładnik	przekładniki
dopełniacz	przekładnika	przekładników
celownik	przekładnikowi	przekładnikom
biernik	przekładnik	przekładniki
narzędnik	przekładnikiem	przekładnikami
miejscownik	przekładniku	przekładnikach
wołacz	przekładniku	przekładniki

przykłady:

(1.1) Jeżeli przekładnik prądowy jest nieużywany, to jego obwód wtórny powinien być zwarty.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przekładnik prądowy/napięciowy; obwód pierwotny/wtórny przekładnika; prąd znamionowy/napięcie znamionowe przekładnika; przekładnik pojemnościowy, przekładnik cęgowy

synonimy:

(1.1) rzadko transformator

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przekładnia ż, przekładanie n, przełożenie n

czas. przekładać ndk., przełożyć dk.

przym. przekładnikowy, przekładniowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

od "przekładać"

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) transformer
• niemiecki: (1.1) Wandler m

źródła: