prowincjusz (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [prɔˈvʲĩnʦ̑ʲjuʃ], AS: [provʹĩncʹi ̯uš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) lekcew. człowiek mieszkający na prowincji, niemający wielkomiejskiej ogłady i obycia towarzyskiego[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prowincjusz prowincjusze dopełniacz prowincjusza prowincjuszy celownik prowincjuszowi prowincjuszom biernik prowincjusza prowincjuszy narzędnik prowincjuszem prowincjuszami miejscownik prowincjuszu prowincjuszach wołacz prowincjuszu prowincjusze - przykłady:
- (1.1) Na stacji stał jakiś prowincjusz z psem na smyczy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prowincja ż, prowincjonalność ż, prowincjonalizm m, prowincjał m, prowincjałka ż
- forma żeńska prowincjuszka ż
- przym. prowincjalny, prowincjonalny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. prowincja + -usz < łac. provincia
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) provincial
- białoruski: (1.1) правінцыял m
- bułgarski: (1.1) провинциалист m
- rosyjski: (1.1) провинциал m
- włoski: (1.1) provinciale m
- źródła:
- ↑
Hasło „prowincjusz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.