prolegomena (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌprɔlɛɡɔ̃ˈmɛ̃na], AS: [prolegõmẽna], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) książk. uwagi wstępne do jakiegoś zagadnienia[1][2][3]
- (1.2) książk. przedmowa mająca ułatwić czytelnikowi lekturę jakiegoś tekstu[1][2][3]
- odmiana:
- (1.1-2) blp;
przypadek liczba mnoga mianownik prolegomena dopełniacz prolegomenów celownik prolegomenom biernik prolegomena narzędnik prolegomenami miejscownik prolegomenach wołacz prolegomena - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wprowadzenie, introdukcja, wstęp
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) przedmowa, wstęp
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. prolégomènes[1] < gr. προλεγόμενα (prolegómena)[3]
- uwagi:
- słowniki nie notują liczby pojedynczej prolegomenum, ale pojawia się ona w tekstach, choć jest bardzo rzadka
- tłumaczenia:
- interlingua: (1.1) prolegomeno
- źródła:
- 1 2 3
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2
Hasło „prolegomena” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 3 Hasło „prolegomena” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.