poufalić (język polski)

wymowa:
podział przy przenoszeniu wyrazu: poufalić[1]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) rzad. czynić kogoś poufałym, ośmielać kogoś do poufałości względem siebie

czasownik zwrotny niedokonany poufalić się (dk. brak)

(2.1) stawać się poufałym, pozwalać sobie na poufałość względem kogoś
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poufałość ż, poufalec mos, poufalenie n, spoufalenie n, spoufalanie n
czas. spoufalić dk., spoufalać ndk.
przym. poufały, spoufalony
przysł. poufale
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „poufalić” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 963.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.