posiadłość (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pɔˈɕadwɔɕʨ̑], AS: [pośadu̯ość], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) teren i zabudowania należące do kogoś
- (1.2) daw. posiadanie czegoś[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik posiadłość posiadłości dopełniacz posiadłości posiadłości celownik posiadłości posiadłościom biernik posiadłość posiadłości narzędnik posiadłością posiadłościami miejscownik posiadłości posiadłościach wołacz posiadłości posiadłości - przykłady:
- (1.1) Posiadłość mojego pradziadka obejmowała dworek i 100 hektarów lasu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) posiadłość tabularna • posiadłość ziemska
- synonimy:
- (1.1) nieruchomość, posesja, majątek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. posiadanie n, posiadaczka ż, posiadłości
- czas. posiadać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) estate, property, possession, rzad. casa
- arabski: (1.1) ملك m, منزل m, عقار m
- duński: (1.1) sted n
- esperanto: (1.1) bieno; (1.2) posedaĵo
- francuski: (1.1) bien m, possession ż, propriété ż, domaine m
- hiszpański: (1.1) fundo m, dominio m, posesión ż
- jidysz: (1.1) פּאָסעסיע ż
- niemiecki: (1.1) Grundstück n, Anwesen n, Gut n, Liegenschaft ż
- portugalski: (1.1) fazenda ż
- szwedzki: (1.1) fastighet w, äga w
- węgierski: (1.1) birtok
- włoski: (1.1) colonia ż
- źródła:
- ↑
Hasło „posiadłość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.