posłuszność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co posłuszne; cecha tych, którzy są posłuszni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik posłuszność posłuszności dopełniacz posłuszności posłuszności celownik posłuszności posłusznościom biernik posłuszność posłuszności narzędnik posłusznością posłusznościami miejscownik posłuszności posłusznościach wołacz posłuszności posłuszności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) posłuszność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) uległość
- antonimy:
- (1.1) nieposłuszność
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. posłuszeństwo n, posłusznik m, posłusznica ż
- przym. posłuszny
- przysł. posłusznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. posłuszny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „posłuszność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.