popręg (język polski)
popręg (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈpɔprɛ̃ŋk], AS: [poprẽŋk], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zakładany pod brzuchem konia pas przytrzymujący siodło[1][2]; zob. też popręg w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik popręg popręgi dopełniacz popręgu popręgów celownik popręgowi popręgom biernik popręg popręgi narzędnik popręgiem popręgami miejscownik popręgu popręgach wołacz popręgu popręgi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Witold Doroszewski, Słownik języka polskiego, tom 6, Polska Akademia Nauk, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1964, s. 1022.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.