policjantka (język polski)
policjantka (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌpɔlʲiˈʦ̑ʲjãntka], AS: [polʹicʹi ̯ãntka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta, która pracuje w policji
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik policjantka policjantki dopełniacz policjantki policjantek celownik policjantce policjantkom biernik policjantkę policjantki narzędnik policjantką policjantkami miejscownik policjantce policjantkach wołacz policjantko policjantki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. policja ż, policjant mos
- przym. policyjny
- przysł. policyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: policjant
- angielski: (1.1) policewoman
- czeski: (1.1) policistka ż
- duński: (1.1) politikvinde w
- esperanto: (1.1) policistino
- francuski: (1.1) policière ż
- litewski: (1.1) policininkė ż
- łotewski: (1.1) policiste ż
- niemiecki: (1.1) Polizistin ż
- szwedzki: (1.1) poliskvinna w
- węgierski: (1.1) rendőrnő
- wilamowski: (1.1) śandaryn ż
- włoski: (1.1) poliziotta ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.