podziewać (język polski)

wymowa:
IPA: [pɔˈʥ̑ɛvaʨ̑], AS: [poʒ́evać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podziać)

(1.1) zostawić coś nie pamiętając w jakim miejscu; zgubić coś

czasownik zwrotny niedokonany podziewać się (dk. podziać się)

(2.1) być w nieznanym innym miejscu; pójść nie wiadomo dokąd
(2.2) zgubić się
odmiana:
koniugacja I
przykłady:
(1.1) Gdzie ja podziałem te okulary?
(2.1) Gdzie ty się podziewałaś? Tak długo szukałem!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. podziać dk.
rzecz. podziewanie n, podzianie n, zapodzianie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • rosyjski: (1.1) подевать; (2.1) подеваться; (2.2) подеваться
  • słowacki: (2.1) podievať sa; (2.2) podievať sa
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.