plon (język polski)
plon (1.1) żniw
plon (1.1) dyni
- wymowa:
- IPA: [plɔ̃n], AS: [plõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zysk z roślin uprawnych: ziaren, warzyw, owoców
- (1.2) przen. konsekwencja, wynik, zysk, który jest wynikiem jakiegoś działania
- (1.3) st.pol. zdobycz[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik plon plony dopełniacz plonu plonów celownik plonowi plonom biernik plon plony narzędnik plonem plonami miejscownik plonie plonach wołacz plonie plony - przykłady:
- składnia:
- (1.1) plon + D.
- kolokacje:
- (1.1) zebrać / zbierać / zwozić / zwieźć plon
- synonimy:
- (1.1) zbiory, płody, żniwo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. poplon m, plonowanie n
- czas. plonować
- związki frazeologiczne:
- czyj siew, tego plon • styczeń mrozem trzeszczeć musi, wtedy chłopa plon przydusi
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) harvest, yield
- arabski: (1.1) حصد, جنى m; (1.2) جنى ż
- białoruski: (1.1) ураджай m, жніво n
- esperanto: (1.1) rikolto, rikoltaĵo; (1.2) rikolto, rikoltaĵo
- hiszpański: (1.1) cosecha ż
- niderlandzki: (1.1) oogst m, opbrengst m; (1.2) oogst m
- niemiecki: (1.1) Ernte ż, Ertrag m; (1.2) Ernte ż, Ertrag m
- nowogrecki: (1.1) σοδειά ż
- rosyjski: (1.1) урожай m, жатва ż, сжатые хлеба lm; (1.2) плоды lm, результаты lm
- szwedzki: (1.1) gröda w
- źródła:
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 135.
plon (język dolnołużycki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.