plecień (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. gw. pleciony płot, plecionka z chrustu[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik plecień pletnie dopełniacz pletnia pletniów / pletni[3] celownik pletniowi pletniom biernik plecień pletnie narzędnik pletniem pletniami miejscownik pletniu pletniach wołacz pletniu pletnie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pleciak[4]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. plecionka ż, płot m, pleciuga ż, splot m, plecenie n, oplecenie n, splecenie n, uplecenie n, wyplatanie n, wyplecenie n
- czas. pleć, pleść ndk., opleść dk., spleść dk., upleść dk., wyplatać ndk., wypleść dk.
- przym. plecionkowy
- związki frazeologiczne:
- kwiecień plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata • kwiecień – lada co plecień • kwiecień plecień, bo przeplecie, niby zimą, niby latem, a przeplata wszystko kwiatem
- etymologia:
- (1.1) pol. pleć[1]
- uwagi:
- (1.1) współcześnie tylko w wyrażeniu „kwiecień plecień”
- tłumaczenia:
- ukraiński: (1.1) переплітень m
- źródła:
- 1 2
Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 228. - ↑ Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki Słownik Staropolski, wyd. M. Arcta, Warszawa ok. 1920
- ↑ Hasło „plecień” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „plecień” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.