pleć (język polski)

wymowa:
IPA: [plɛʨ̑], AS: [pleć]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) ogrod. wyrywać chwasty spośród roślin uprawnych[1]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp rozk. od: pleść
odmiana:
(1.1) koniugacja XI
(2.1) zob. pleść
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pielić, reg. plewić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. plecień m, pielenie n, wypielanie n
czas. opielać ndk., pielić ndk., wypielać ndk., wypleć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) weed
  • białoruski: (1.1) палоць
  • esperanto: (1.1) sarki
  • japoński: (1.1) むしる (mushiru)
  • kazachski: (1.1) отау
  • litewski: (1.1) ravėti
  • rosyjski: (1.1) полоть
  • ukraiński: (1.1) полоти
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pleć” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.