pictor (interlingua)
pictor (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
pictor (język łaciński)
pictor (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) malarz
- (1.2) hafciarz[1]
- odmiana:
- (1) pictor, pictoris (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pictor pictorēs dopełniacz pictoris pictorum celownik pictorī pictoribus biernik pictorem pictorēs ablatyw pictore pictoribus wołacz pictor pictorēs - przykłady:
- (1.1) Meus accola pictor est. → Mój sąsiad jest malarzem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pictoria ż, pictura ż
- przym. pictorius, picturatus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Słownik łacińsko-polski, tomy I-V, praca zbiorowa pod red. Mariana Plezi, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1959-1979, ISBN 8301009241.
pictor (język rumuński)
pictor (1.1)
- wymowa:
- IPA: /ˈpik.tor/
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) malarz
- odmiana:
- (1.1)
przypadek forma liczba
pojedynczaliczba
mnogaM. / B. nieokreślona un pictor niște pictori określona pictorul pictorii D. / C. nieokreślona unui pictor unor pictori określona pictorul pictorii - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. pictor
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.