parcelacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌparʦ̑ɛˈlaʦ̑ʲja], AS: [parcelacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) podział gruntu w celu jego sprzedaży lub nadania komuś; zob. też parcelacja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik parcelacja parcelacje dopełniacz parcelacji parcelacji / przest. parcelacyj[1] celownik parcelacji parcelacjom biernik parcelację parcelacje narzędnik parcelacją parcelacjami miejscownik parcelacji parcelacjach wołacz parcelacjo parcelacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. parcela ż, parcelka ż, parcelant m, parcelówka ż, parcelowanie n, rozparcelowywanie n, rozparcelowanie n
- czas. parcelować ndk., rozparcelowywać ndk., rozparcelować dk.
- przym. parcelowy, parcelancki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- włoski: (1.1) parcellazione ż
- źródła:
- ↑
Hasło „parcelacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.