pęczak (język polski)
pęczak (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈpɛ̃n͇ʧ̑ak], AS: [pẽṇčak], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) spoż. gruba, niełamana kasza jęczmienna; zob. też pęczak w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pęczak pęczaki dopełniacz pęczaku[1] pęczaków celownik pęczakowi pęczakom biernik pęczak pęczaki narzędnik pęczakiem pęczakami miejscownik pęczaku pęczakach wołacz pęczaku pęczaki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pęcak
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pęcak m
- zdrobn. pęczaczek m
- przym. pęczakowy, pęcakowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- wilamowski: (1.1) pencok m
- źródła:
- ↑
Hasło „pęczak” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.