pęcak (język polski)
pęcak (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gw. (Kraków) spoż. pęczak (kasza)[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pęcak pęcaki dopełniacz pęcaku[2] pęcaków celownik pęcakowi pęcakom biernik pęcak pęcaki narzędnik pęcakiem pęcakami miejscownik pęcaku pęcakach wołacz pęcaku pęcaki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pęczak m
- zdrobn. pęcaczek m
- przym. pęczakowy, pęcakowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pęczak
- źródła:
- ↑ Antoni Danysz (1914), Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski”, nr 8–10, s. 246.
- ↑
Hasło „pęcak” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.