ostaniec (język polski)
ostaniec (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ɔˈstãɲɛʦ̑], AS: [ostãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geol. odosobnione wzniesienie będące pozostałością dawnej powierzchni zniszczonej w wyniku wietrzenia, erozji i denudacji; zob. też ostaniec w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ostaniec ostańce dopełniacz ostańca ostańców celownik ostańcowi ostańcom biernik ostaniec ostańce narzędnik ostańcem ostańcami miejscownik ostańcu ostańcach wołacz ostańcu ostańce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ostanie n, zostanie n, zostawanie n
- czas. ostać się dk., zostać dk., zostawać ndk.
- przym. ostańcowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) monadnock, outlier, inselberg
- hiszpański: (1.1) cerro testigo m
- niemiecki: (1.1) Zeugenberg m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.