osamotniały (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) opuszczony przez innych, żyjący w samotności
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Patrzyłam na Franciszka i serce mi pękało na widok przybitego, osamotniałego mężczyzny, któremu nasza ojczyzna tak wiele zawdzięcza.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) war. osamotniony
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. osamotnienie n
- czas. osamotniać ndk., osamotnić dk.
- przym. osamotniony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bereft
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.