oblatus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) przynoszenie, ofiarowywanie[1]
przymiotnik
- (2.1) przyniesiony w ofierze, ofiarowany
czasownik, forma fleksyjna
- (3.1) imiesłów czasu przeszłego dokonanego, rodzaju męskiego od czasownika offero
- odmiana:
- (1.1) oblatus, ~us
- (2.1) oblat|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik oblatus oblata oblatum oblatī oblatae oblata dopełniacz oblatī oblatae oblatī oblatōrum oblatārum oblatōrum celownik oblatō oblatae oblatō oblatīs biernik oblatum oblatam oblatum oblatōs oblatās oblata ablatyw oblatō oblatā oblatō oblatīs wołacz oblate oblata oblatum oblatī oblatae oblata - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oblatio ż, oblationarius m, oblatiuncula ż, oblator m, oblatum n
- czas. offero
- przym. oblaticius, oblativus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. offero; źródłosłów dla alb. blatë, ang. oblate, czes. oplatka, dalmatyński bluta, fiń. öylätti, franc. oublie, franc. oblat, hiszp. oblada, hiszp. oblato, hiszp. oblea, niderl. ouwel, niem. Oblate, niem. Oblate, pol. opłatek, port. oblata, port. oblato, port. obrada, port. obreia, ros. облатка, słc. oblátka, st.franc. oblée, szw. oblat, ukr. оплаток, wł. oblata, wł. oblato
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 455.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.