oblativus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) ofiarny[1]
- odmiana:
- (1) oblativ|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik oblativus oblativa oblativum oblativī oblativae oblativa dopełniacz oblativī oblativae oblativī oblativōrum oblativārum oblativōrum celownik oblativō oblativae oblativō oblativīs biernik oblativum oblativam oblativum oblativōs oblativās oblativa ablatyw oblativō oblativā oblativō oblativīs wołacz oblative oblativa oblativum oblativī oblativae oblativa - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) oblaticius
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oblatio ż, oblationarius m, oblatiuncula ż, oblator m, oblatum n, oblatus m
- przym. oblaticius, oblatus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. oblatus + -ivus
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 455.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.