normatywność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co normatywne; zob. też normatywność w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik normatywność dopełniacz normatywności celownik normatywności biernik normatywność narzędnik normatywnością miejscownik normatywności wołacz normatywności - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) nienormatywność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. normatywistyka ż, normatywizm mrz, normatyw m, norma ż
- przym. normatywny
- przysł. normatywnie
- czas. normować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) normativity, normativeness
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.