niuton (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɲutɔ̃n], AS: [ńutõn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy[1]
- (1.1) fiz. jednostka siły w układzie SI; zob. też niuton w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik niuton niutony dopełniacz niutona niutonów celownik niutonowi niutonom biernik niuton niutony narzędnik niutonem niutonami miejscownik niutonie niutonach wołacz niutonie niutony - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) symbol. N
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- przyłożyć niutona
- etymologia:
- (1.1) od nazwiska angielskiego uczonego Isaaca Newtona
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) newton
- baskijski: (1.1) newton
- duński: (1.1) newton w
- hiszpański: (1.1) newton m
- niemiecki: (1.1) Newton n
- słowacki: (1.1) newton m
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.