nartnik (język polski)
%252C_Nijmegen%252C_the_Netherlands.jpg.webp)
nartnik (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈnartʲɲik], AS: [nartʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) ent. owad z rodziny Gerridae[1], nartnikowatych, z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, który potrafi chodzić po powierzchni wody
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nartnik nartniki dopełniacz nartnika nartników celownik nartnikowi nartnikom biernik nartnika nartniki narzędnik nartnikiem nartnikami miejscownik nartniku nartnikach wołacz nartniku nartniki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. narta ż, narciarz m, narciarka ż, narciarstwo n, nartnikowate nmos
- przym. nartnikowy, narciarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) zapatero m, tejedor m
- niemiecki: (1.1) Wasserläufer m
- nowogrecki: (1.1) νεροβάτης m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.