multum (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈmultũm], AS: [multũm], zjawiska fonetyczne: nazal.
​
znaczenia:

liczebnik nieokreślony

(1.1) duża ilość czegoś
odmiana:
przykłady:
(1.1) Podobnych zagadek było i jest w Chuzestanie multum, bowiem na terenie tej prowincji krzyżują się interesy wielu grup o rozmaitej proweniencji[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) mnóstwo, pot. kupa, reg. pozn. wuchta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
tem. słow. multi-
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. multum[2][3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Wojciech Giełżyński, Polityka, 1980, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „multum” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ Hasło „multum” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

multum (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

przysłówek

(1.1) bardzo
odmiana:
(1.1) nieodm.; st. wyższy plus; st. najwyższy plurimum
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. multus
przysł. multo
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. multus
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.