mufa (język polski)

mufa (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. tuleja z wewnętrznym gwintem służąca do łączenia rur; zob. też mufa w Wikipedii
(1.2) gw. (Poznań) mufka[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) łącznik
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) gwint
wyrazy pokrewne:
rzecz. mufka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: mufka
  • angielski: (1.1) coupler
  • bułgarski: (1.1) муфа ż
  • hiszpański: (1.1) manguito m
  • niemiecki: (1.1) Muffe ż
  • rosyjski: (1.1) муфта ż
źródła:
  1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 249.

mufa (język hiszpański)

wymowa:
IPA: [ˈmu.fa]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) (Argentyna i Urugwaj) pleśń (nalot powstały wskutek wilgoci)[1]
(1.2) (Argentyna i Urugwaj) pot. podenerwowanie, rozdrażnienie, foch[1]
odmiana:
(1) lm mufas
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) moho
(1.2) enfado, malhumor
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.