minuskuła (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌmʲĩnuˈskuwa], AS: [mʹĩnuskuu̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) typogr. mała litera; zob. też minuskuła w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik minuskuła minuskuły dopełniacz minuskuły minuskuł celownik minuskule minuskułom biernik minuskułę minuskuły narzędnik minuskułą minuskułami miejscownik minuskule minuskułach wołacz minuskuło minuskuły - przykłady:
- (1.1) Według większości historyków zajmujących się historią litery rysunek minuskuł był wynikiem powolnej ewolucji pisma (…) (z Internetu)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) mała litera
- antonimy:
- (1.1) majuskuła
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. minuskułowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. minuscula → maleńka[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) minuscule
- baskijski: (1.1) minuskula, letra xehe
- duński: (1.1) minuskel w
- esperanto: (1.1) minusklo
- hiszpański: (1.1) minúscula ż
- niemiecki: (1.1) Minuskel ż
- nowogrecki: (1.1) πεζό n
- szwedzki: (1.1) minuskel w
- włoski: (1.1) minuscola ż
- źródła:
- ↑
Hasło „Minuskuła” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.