meronim (język polski)
- wymowa:
- IPA: [mɛˈrɔ̃ɲĩm], AS: [merõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. wyraz oznaczający część pewnej całości, np. „dywizja” w stosunku do słowa „armia”; zob. też meronim w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik meronim meronimy dopełniacz meronimu meronimów celownik meronimowi meronimom biernik meronim meronimy narzędnik meronimem meronimami miejscownik meronimie meronimach wołacz meronimie meronimy - przykłady:
- (1.1) Palec jest meronimem ręki.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) holonim
- hiperonimy:
- (1.1) wyraz
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) zdanie
- meronimy:
- (1.1) głoska, litera
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. meronimia ż
- przym. meronimiczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. μέρος + ὄνυμα → część + nazwa
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) meronym
- baskijski: (1.1) meronimo
- hiszpański: (1.1) merónimo m
- kataloński: (1.1) merònim m
- niemiecki: (1.1) Meronym n
- rosyjski: (1.1) мероним m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.