marten (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈmartɛ̃n], AS: [martẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) środ. hutn. piec martenowski[1]
- (1.2) środ. więz. grzałka do herbaty[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik marten marteny dopełniacz martena martenów celownik martenowi martenom biernik marten marteny narzędnik martenem martenami miejscownik martenie martenach wołacz martenie marteny - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „marten” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 804.
- ↑ Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 131.
marten (język angielski)
marten (1.1)
- wymowa:
- bryt. IPA: /ˈmɑː(ɹ).tɪn/ lub /ˈmɑː(ɹ).tən/
- amer. IPA: /ˈmɑtən/, SAMPA: /"mAr\t@n/
- wymowa amerykańska
- podział przy przenoszeniu wyrazu: mar•ten
- homofony: martin • Martin (niektóre wersje wymowy)
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) zool. kuna
- odmiana:
- (1.1) lp marten; lm martens
- przykłady:
- (1.1) A marten is a small, cunning animal. → Kuna jest małym, przebiegłym zwierzęciem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.