lustr (język polski)
- wymowa:
- IPA: [lustr̥], AS: [lustr̦], zjawiska fonetyczne: wygł.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) metaliczna, iryzująca powłoka naszkliwna uzyskiwana na wyrobach ceramicznych
- (1.2) przest. blask, połysk
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) nakładać lustr, powlekać lustrem
- synonimy:
- (1.1) luster, iryzacja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lustro n, lustrzyca ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. lustre[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „lustr” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 714.
lustr (język czeski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) żyrandol
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lustr lustry dopełniacz lustru lustrů celownik lustru lustrům biernik lustr lustry wołacz lustre / lustře lustry miejscownik lustru lustrech narzędnik lustrem lustry - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
lustr (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.