korepetycja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) dodatkowa, prywatna lekcja (zwykle w liczbie mnogiej)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik korepetycja korepetycje dopełniacz korepetycji korepetycji celownik korepetycji korepetycjom biernik korepetycję korepetycje narzędnik korepetycją korepetycjami miejscownik korepetycji korepetycjach wołacz korepetycjo korepetycje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pot. korki
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. korepetytor m, korepetytorka ż, repeta ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niem. Korrepetition[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „korepetycja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.