korepetytor (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mężczyzna dający korepetycje
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik korepetytor korepetytorzy dopełniacz korepetytora korepetytorów celownik korepetytorowi korepetytorom biernik korepetytora korepetytorów narzędnik korepetytorem korepetytorami miejscownik korepetytorze korepetytorach wołacz korepetytorze korepetytorzy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) tutor
- antonimy:
- (1.1) korepetytant
- hiperonimy:
- (1.1) nauczyciel
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. korepetycja ż, korepetycyjka ż, korepetytant m, korepetytorstwo n, korepetytowanie n
- forma żeńska korepetytorka
- czas. korepetytować ndk.
- przym. korepetycyjny, korepetytorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Korrepetitor[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeczeński: (1.1) шардархо
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.