kopuła (język polski)
kopuła (1.1)
.jpg.webp)
kopuła (1.1)
- wymowa:
- IPA: [kɔˈpuwa], AS: [kopuu̯a]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) archit. półkoliste lub półeliptyczne sklepienie; zob. też kopuła w Wikipedii
- (1.2) mat. dystrybuanta wielowymiarowego rozkładu prawdopodobieństwa na kwadracie jednostkowym o jednostajnych rozkładach brzegowych; zob. też kopuła w Wikipedii
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kopuła kopuły dopełniacz kopuły kopuł celownik kopule kopułom biernik kopułę kopuły narzędnik kopułą kopułami miejscownik kopule kopułach wołacz kopuło kopuły - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) copula
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- mieć coś nie tak pod kopułą
- etymologia:
- (1.1) wł.[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dome; (1.2) copula
- arabski: (1.1) قبة ż
- baskijski: (1.1) kupula
- czeski: (1.1) kopule ż
- esperanto: (1.1) kupolo
- francuski: (1.1) dôme m, coupole ż
- hiszpański: (1.1) cúpula ż
- niemiecki: (1.1) Kuppel ż
- rosyjski: (1.1) купол m
- ukraiński: (1.1) купол m
- źródła:
- ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 17.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.