kopnięcie (język polski)
kopnięcie (1.1)
kopnięcie (1.1)
- wymowa:
- IPA: [kɔpʲˈɲɛ̇̃ɲʨ̑ɛ], AS: [kopʹńė̃ńće], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) uderzenie, cios zadany nogą
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kopnięcie kopnięcia dopełniacz kopnięcia kopnięć celownik kopnięciu kopnięciom biernik kopnięcie kopnięcia narzędnik kopnięciem kopnięciami miejscownik kopnięciu kopnięciach wołacz kopnięciu kopnięcia - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kopniak m, kopanie n, kop m, wykop m, wykopki nmos
- czas. kopać ndk., kopnąć dk.
- przym. okopowy, kopalny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kopnąć + -ęcie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) kick
- baskijski: (1.1) ostiko, ostikada
- duński: (1.1) spark n
- francuski: (1.1) coup de pied m
- grenlandzki: (1.1) isimmitsineq
- hiszpański: (1.1) patada
- japoński: (1.1) 蹴
- jidysz: (1.1) בריקע m (brike)
- niemiecki: (1.1) Fußtritt m
- nowogrecki: (1.1) κλοτσιά ż
- włoski: (1.1) calcio m, pedata ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.