konwersacja (język polski)
konwersacja (1.1)
- wymowa:
- , IPA: [ˌkɔ̃nvɛrˈsaʦ̑ʲja], AS: [kõnversacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) towarzyska rozmowa
- (1.2) ćwiczenie języka obcego, polegające na rozmowie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konwersacja konwersacje dopełniacz konwersacji konwersacji / przest. konwersacyj[1] celownik konwersacji konwersacjom biernik konwersację konwersacje narzędnik konwersacją konwersacjami miejscownik konwersacji konwersacjach wołacz konwersacjo konwersacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) rozmowa, pogawędka; książk. dyskurs; pot. rozhowor, pogaduszka, gadka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konwersatorium n, konwersowanie n
- czas. konwersować ndk.
- przym. konwersacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- nie mylić z: konserwacja
- tłumaczenia:
- esperanto: (1.1) konversacio
- źródła:
- ↑
Hasło „konwersacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.