kontynuator (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba kontynuująca rozpoczętą przez kogoś pracę, wykonawca rozpoczętego dzieła, następca rozwijający lub naśladujący idee, pracę poprzednika
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kontynuator kontynuatorzy[1] dopełniacz kontynuatora kontynuatorów celownik kontynuatorowi kontynuatorom biernik kontynuatora kontynuatorów narzędnik kontynuatorem kontynuatorami miejscownik kontynuatorze kontynuatorach wołacz kontynuatorze kontynuatorzy - przykłady:
- składnia:
- (1.1) kontynuator + D.
- kolokacje:
- (1.1) kontynuator polityki / stylu / tradycji
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) inicjator
- hiperonimy:
- (1.1) następca
- hiponimy:
- (1.1) imiennik, naśladowca, pogrobowiec, spadkobierca, uczeń[2]
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kontynuacja ż, kontynuant m, kontynuowanie n
- forma żeńska kontynuatorka ż
- czas. kontynuować ndk.
- przym. kontynuacyjny, kontynuatorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- ukraiński: (1.1) продовжувач m
- źródła:
- ↑ Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 357.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.