kontemplacyjny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃ntɛ̃mplaˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [kõntẽmplacyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) właściwy kontemplacji, pogrążeniu się w myślach
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik kontemplacyjny kontemplacyjna kontemplacyjne kontemplacyjni kontemplacyjne dopełniacz kontemplacyjnego kontemplacyjnej kontemplacyjnego kontemplacyjnych celownik kontemplacyjnemu kontemplacyjnej kontemplacyjnemu kontemplacyjnym biernik kontemplacyjnego kontemplacyjny kontemplacyjną kontemplacyjne kontemplacyjnych kontemplacyjne narzędnik kontemplacyjnym kontemplacyjną kontemplacyjnym kontemplacyjnymi miejscownik kontemplacyjnym kontemplacyjnej kontemplacyjnym kontemplacyjnych wołacz kontemplacyjny kontemplacyjna kontemplacyjne kontemplacyjni kontemplacyjne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zakon kontemplacyjny
- synonimy:
- (1.1) refleksyjny, kontemplatywny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kontemplacja ż, kontemplacyjność ż, kontemplatywność ż, kontemplator m, kontemplowanie n
- czas. kontemplować ndk.
- przym. kontemplatywny
- przysł. kontemplacyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) contemplatif
- włoski: (1.1) contemplativo, meditativo
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.