kontemplować (język polski)

kobieta kontempluje (1.2) krajobraz
wymowa:
IPA: [ˌkɔ̃ntɛ̃mˈplɔvaʨ̑], AS: [kõntẽmplovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) pogrążać się głęboko w myślach
(1.2) uważnie, w skupieniu przyglądać się czemuś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) medytować, rozmyślać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kontemplacyjność ż, kontemplatywność ż, kontemplator m, kontemplatorium n, kontemplacja ż, kontemplowanie n
przym. kontemplacyjny, kontemplatywny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.