koniczek (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zdrobn. od: koń
- (1.2) mały koń
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koniczek koniczki dopełniacz koniczka koniczków celownik koniczkowi koniczkom biernik koniczka koniczki narzędnik koniczkiem koniczkami miejscownik koniczku koniczkach wołacz koniczku koniczki - przykłady:
- (1.1) Stał koniczek sam przy żłobie, / I obroczek chrupał sobie[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) konik
- (1.2) konik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- zob. koń
- związki frazeologiczne:
- od łyczka do rzemyczka, od rzemyczka do koniczka, po koniczku — szubieniczka • od rzemyczka do koniczka
- etymologia:
- pol. konik + -ek < pol. koń + -ik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: koń
- źródła:
- ↑ Teofil Stanisław Nowosielski, Konik i Wróbel (wyd. 1850)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.