kolonizator (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔlɔ̃ɲiˈzatɔr], AS: [kolõńizator], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który organizuje kolonizację danego kraju, obszaru

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolonizator	kolonizatorzy
dopełniacz	kolonizatora	kolonizatorów
celownik	kolonizatorowi	kolonizatorom
biernik	kolonizatora	kolonizatorów
narzędnik	kolonizatorem	kolonizatorami
miejscownik	kolonizatorze	kolonizatorach
wołacz	kolonizatorze	kolonizatorzy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) hiszpański / portugalski / francuski / angielski / holenderski / belgijski / niemiecki / włoski kolonizator

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) najeźdźca

hiponimy:

(1.1) konkwistador

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kolonia ż, kolonizacja ż, kolonista m, kolonistka ż, kolonializm mrz, kolonizatorstwo n, kolonizowanie n, Kolonia ż

czas. kolonizować ndk., skolonizować dk.

przym. kolonizacyjny, kolonialny, kolonizatorski, kolonialistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. colonisateur^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) colonizer
• arabski: (1.1) مستعمر
• baskijski: (1.1) kolonizatzaile
• białoruski: (1.1) каланізатар m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) калёнізатар m
• bułgarski: (1.1) колонизатор m
• duński: (1.1) kolonisator w
• francuski: (1.1) colonisateur m
• hiszpański: (1.1) colonizador m, colono m
• interlingua: (1.1) colonisator
• norweski (bokmål): (1.1) kolonisator m
• norweski (nynorsk): (1.1) kolonisator m
• portugalski: (1.1) colonizador m
• rosyjski: (1.1) колонизатор m
• słowacki: (1.1) kolonizátor m
• szwedzki: (1.1) kolonisatör w
• ukraiński: (1.1) колонізатор m

źródła: