kolokacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔlɔˈkaʦ̑ʲja], AS: [kolokacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. często spotykany związek wyrazów, którego znaczenie wynika ze znaczenia jego składników; zob. też Kolokacja (frazeologia) w Wikipedii
- (1.2) hist. wieś szlachecka podzielona na części należące do różnych właścicieli
- (1.3) hist. kolejność spłacania wierzycieli
- (1.4) inform. usługa polegająca na odpłatnym udostępnieniu zasobów serwerowni
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kolokacja kolokacje dopełniacz kolokacji kolokacji / przest. kolokacyj[1] celownik kolokacji kolokacjom biernik kolokację kolokacje narzędnik kolokacją kolokacjami miejscownik kolokacji kolokacjach wołacz kolokacjo kolokacje - przykłady:
- (1.1) „Obrać jabłko” to przykład kolokacji.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) związek frazeologiczny
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kolokator mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. col + locatio (umieszczenie razem)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) collocation; (1.4) collocation
- francuski: (1.1) collocation ż
- hiszpański: (1.1) colocación ż
- interlingua: (1.1) collocation
- kataloński: (1.1) col·locació ż
- niemiecki: (1.1) Kollokation ż
- źródła:
- ↑
Hasło „kolokacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.