kolaborować (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) współpracować, zwykle w pejoratywnym znaczeniu
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Bandera, który - jak wiadomo - podczas wojny kolaborował z Niemcami, a Polakom dobrze zalazł za skórę, w 1945 roku uciekł do Niemiec[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) współdziałać, zdradzać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kolaboracja ż, kolaborowanie n, kolaborant m, kolaborantka ż, kolaboracjonizm m, kolaboracjonista m, kolaboracjonistka ż
przym. kolaboracyjny, kolaboracjonistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • niemiecki: (1.1) kollaborieren
  • rosyjski: (1.1) коллаборировать
źródła:
  1. Stanisław Milewski, Ciemne sprawy międzywojnia, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.