kolaboracja (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌkɔlabɔˈraʦ̑ʲja], AS: [kolaboracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) współpraca z okupantem, wrogiem; zob. też kolaboracja w Wikipedii
(1.2) przest. dowolna współpraca
(1.3) neol. współpraca pomiędzy artystami
odmiana:
(1.1) blm[1];
(1.2-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kolaboranctwo, kolaboracjonizm
(1.3) pot. collab, kolabo
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zdrada
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kolaborant m, kolaborantka ż, kolaboracjonista m, kolaboracjonistka ż, kolaboranctwo n, kolaboracjonizm m, kolaborowanie n
czas. kolaborować
przym. kolaboracyjny, kolaborancki, kolaboracjonistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. collaboration[2]
(1.3) ang. collaboration
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: współpraca
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kolaboracja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.