kolędnik (język polski)
kolędnicy (1.1)
- wymowa:
- IPA: [kɔˈlɛ̃ndʲɲik], AS: [kolẽndʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) etn. osoba, która kolęduje, chodzi po kolędzie
- (1.2) osoba, która kolęduje, śpiewa kolędy i pastorałki
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kolędnik kolędnicy dopełniacz kolędnika kolędników celownik kolędnikowi kolędnikom biernik kolędnika kolędników narzędnik kolędnikiem kolędnikami miejscownik kolędniku kolędnikach wołacz kolędniku kolędnicy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kolęda ż
- forma żeńska kolędniczka ż
- czas. pokolędować, kolędować ndk.
- przym. kolędniczy, kolędowy, kolędny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) caroler, carol singer
- białoruski: (1.1) калядоўшчык m, каляднік m
- bułgarski: (1.1) коледар m
- czeski: (1.1) koledník m
- hiszpański: (1.1) villanciquero m
- niemiecki: (1.1) Sternsinger m
- rosyjski: (1.1) колядовщик m
- słowacki: (1.1) betlehemec m
- ukraiński: (1.1) колядник m; (1.2) щедрувальник m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.